Odia kabita – Kichhi Odia Lekhakanka Lekhani ru “କିଛି ଓଡିଆ ଲେଖକଙ୍କ ଲେଖନୀ ରୁ ପଦେ ……”- Lekhak Soumya Saraswata Dash #Odia #Odisha
ବର୍ଷାମୁଖର ସଞ୍ଜରେ…
ନିଃସଙ୍ଗତା ସହ କବିତାଟିଏ ଲେଖିବସିଲା ବେଳେ,
ଶବ୍ଦମାନେ ହେଇଯାଆନ୍ତି ନିର୍ବାକ,
ଠିକ୍ ଯେମିତି ଜହ୍ନ ପାଲଟିଯାଏ ପଥର,
ତାରାମାନେ ଆଖି ସମ୍ମୁଖରେ ଟଳିପଡ଼ୁଥିବାବେଳେ…
==========================
ମୋ ରଙ୍ଗିନ୍ ସହରରେ,
ତମେ ବିଞ୍ଚିଦେଲ ମୁଠାମୁଠା ଅନ୍ଧକାର,
ଆଉ ମୁଁ ସବୁ ସାଉଁଟି ରଖିଲି,
ମୋ ହୃଦୟର ଗମ୍ଭିରୀ ଭିତରେ,
ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି,
ଅନ୍ଧକାର ନିହାତି ଜରୁରୀ,
ନୂଆ ନୂଆ ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ…
==========================
ତମେ ମୋତେ ଭଲ ପାଅ କି ନ ପାଅ,
ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଭଲ ପାଏ ,ନିଃସର୍ତ୍ତ, ନିରବଛିନ୍ନ …
ଆଉ ଅପେକ୍ଷା କରେ,
ଏକାକୀତ୍ୱ ସହ ଏକ ନିରୋଳା ଶୀତ ସଞ୍ଜକୁ,
ଯେବେ ତୁମ ଉଷୁମ୍ ଚୁମ୍ବନ ସହ ମୁଁ ପାଇଯିବି ମୋକ୍ଷ,
ପଥପ୍ରାନ୍ତର ପାଷାଣୀ ଅହଲ୍ୟା ପରି…
==========================
ବେଳେବଳେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ,
ତୁମ ଓଠର ରଙ୍ଗରେ,
ଲେଖି ଦିଅନ୍ତି,ମୋ ପରିଣତ ବୟସର ଦସ୍ତାବିଜ୍,
ଅଥଚ଼…
ତୁମ ଗୋଟିଏ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରରେ,
ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ବତୁରି ଯାଆନ୍ତିଝଡ଼ି ବର୍ଷାର କାଗଜଡଙ୍ଗା ପରି…
==========================
ତୁମକୁ ଭଲ ପାଇବା ଆଗରୁ,
ମୁଁ ସାଇତି ରଖେ ପାପୁଲିଏ ନିଃଶ୍ୱାସ,
ମୁଁ ଜାଣେ,
ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ହେଇଯିବାଟା ସ୍ୱାଭାବିକ୍,
ଖାସ୍ ତୁମକୁ ପ୍ରେମ କଲା ପରେ…
==========================
ତୁମ ସିନ୍ଥିରେ ସିନ୍ଦୁର ଦେଖିଲେ,
ମୋ ହୃତ୍ ପିଣ୍ଡରେ ଛୁରୀ ଚଲେଇ ଦିଏ,
ମୋ ଅସହାୟତା…
ତଥାପି ମୁଁ ହସେ,
ତମ ଖାଲି ପାଦକୁ,
ମୋ ରକ୍ତବିନ୍ଦୁ ସଜେଇ ଦେଲା ପରେ…
==========================
ତମେ ମୋତେ କଣ ବୋଲି କହିବ?
ଯଦି ମୁଁ କହେ ମୁଁ ଭଲ ପାଏନି କିଆ,କେତକୀ,
ଅଥବା ସତେଜ ଦେହ ପାଇଁ ଫୁଲେଇ ହେଉଥିବା ଗୋଲାପକୁ…
ବରଂ ମୁଁ ପ୍ରେମ କରେ,
ମଧୁ ସଞ୍ଜକୁ ମହକେଇ ଦେଉଥିବା ମଧୁମାଳତୀକୁ…
==========================
ବସନ୍ତ ପାଲଟି ଯାଏ ବୟସ୍କ,
ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ସାଉଁଟୁ ଥାଅ,
ବଉଳର ବାସ୍ନା ସାଙ୍ଗେ ଦରଫୁଟା ଯୌବନ,
ଆଉ ମୁଁ ଖୋଜୁଥାଏ ତୁମ ଓଠର ଉଷ୍ମତା,
ଚଇତିର ଚୁମ୍ବନ ମଧ୍ୟରୁ…
==========================
ତୁମ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଈଶାରାରେ,
ପଥିକ ପାଲଟି ଯାଏ ତୃଷାର୍ତ୍ତ…
ଆଉ ତୁମେ ଢାଳିଦିଅ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ଶୋଷ,
ମରୀଚିକାର ଅପର ପାର୍ଶ୍ବରୁ…
